Met mijn gratis Railpass in de hand heb ik een wandeling ondernomen in het Muziekbos in Ronse. Zoals steeds als ik wil gaan wandelen haal ik mijn kennis uit de website van Lonvia Hiking. Ik had eerder gekeken naar de bussen maar die waren erg schaars in deze regio, dus had ik beslist om het het stuk van het station te wandelen.
Maar eerst in Ronse raken uiteraard. Ik nam de trein naar Gent, tot daar geen probleem. Maar dan wachten op de L-trein naar Ronse. Tot Oudenaarde gaat dat prima, maar daarna ging het allemaal wat trager.
Het station gaf uit op een plein en ik liep door de uitgestorven stad. Ik merkte de bijna volledig verfranste omgeving. Niet alleen de mensen spraken enkel Frans ook de winkels en borden waren in het Frans opgesteld. Nu heb ik alle begrip voor de faciliteiten, maar ze moeten nu ook niet overdrijven.
De aanloopwandeling (de LF5A) was pittig, zo’n 3 km. Eerst door het centrum dat uiteindelijk uitgaf op de buitenwijken tot ik een bos naderde. Ik was in het goede gezelschap van Lieven Scheire met zijn Nerdland maandoverzicht podcast, die me wel 2 uur zoet hield.
Toen ik in het Muziekbos kwam kon ik hoe ik ook probeerde, de route maar niet vinden. Bezienswaardig is wel de Muziektoren die volledig is ingenomen door kruipplanten, het gaf een sprookjesachtig gevoel. Ik sloeg een weg waarbij de pijltjes de andere kant op wezen. Nee, of de route op mijn kaart is foutief of ergens onderweg zijn enkele pijtjes verdwenen of verdraaid. Ik wou niet de ganse tijd op mijn kaart kijken dus maakte ik er het beste van. Uiteindelijk gaat het om het wandelen an sich en niet zozeer of ik de wandelroute volg. Onderweg wel enkele prachtige paddestoelen kunnen vinden. Op een heuvel was het pad afgezoomd met rasters. Hier was onmogelijk om van het pad af te dwalen. Al hield dat niet zo lang aan en kwam ik terug op een vlakte waar elk richtinggevoel me vreemd was. Na doorlopen kwam ik terug aan bij het beginpunt, ik had kortweg in een lus gelopen en weet eigenlijk nog steeds niet waar ik de foute afslag nam. Uiteindelijk vond ik dat ik genoeg in de benen had en keek op de kaart hoe ik terug kon keren. Ik kwam op een plein uit met bushaltes, die eens om de zoveel uur bediend worden. Horeca was niet open, dus moest ik me tevreden stellen met mijn fles water en koekjes die ik meezeulde.
Ik liet mijn GPS een route uitstippelen naar het station (die 3 km). De route vond ik diverser dan de officiële deze morgen. Toch viel het me zwaar om dat stuk nog te moeten wandelen. Onderweg hoorde ik een quad op een boerenwegel die klaarblijkelijk werd bestuurd door een 8-jarig jongentje. Niets op tegen, hij reed rustig en was vriendelijk.
Toen ik aan het station was en uit de automaat een cola en een suikerwafel haalde en op een bankje op het perron ging zitten. Even mijn mondmasker naar beneden doen, werd ik aangesproken door iemand zonder mondmasker in het Frans, maar had daar geen zin in. Ik wou nu mijn wafel opeten en even uitrusten van de tocht, hij vertelde hem dan ook dat ik geen tijd had. Hij reageerde op zijn zachts gezegd explosief. Een hele lithanie over Nederlandstaligen en dergelijke met de nodige handgebaren erbij. Echt op mijn gemak was ik niet. Achteraf hoorde ik dat de streek er wel voor beducht was. Ik keek waar mijnheer instapte en koos de andere kant van de trein.
Na een lange pauze in Gent, aansluitingen en dan vooral in het weekend, zijn niet echt het sterke punt van de NMBS.
Uiteindelijk ben ik thuis geraakt, al was het wel met een goed half uur vertraging.