Enkele dagen geleden zag ik bij de nieuwe aanwinsten van de bibliotheek een Odyssee reisgids over Gent met 6 wandelingen. Ik besloot de proef op de som te nemen en deze routes uit te testen.
Toen ik ’s morgens de trein nam werd ik terug geconfronteerd met de werken op het spoor tussen Oostende en Brugge. Zoals nu al lang de gewoonte is reed de trein via Lichtervelde, na een klein uurtje was ik dan in Gent Sint-Pieters.
Ik begon met wandeling 3: Religieuse verscheidenheid. Ik ben uiteraard al eerder in Gent geweest, maar deze route bracht me toch op ongekende plaatsjes. Je zag dat de auteur zijn research serieus nam. Ik kon zeker genieten van de rustige straten rond het Elisabethbegijnhof vooral in de nabijheid van het drukke Rabot en was verbaasd toen ik door een doorgang aan de Sint-Vincentskapel. Ik heb even moeten uitwijken omdat de Brandweerstraat volledig was afgesloten door werkzaamheden. Daarna verliep alles vlekkeloos. Wat me al snel opviel op mijn wandeling was de wijdverspreide steunbetuigingen aan het zorgpersoneel. Ik kon geen straat passeren of wel ergens dook een affiche op die hen een hart onder de riem stak. In dat licht vond ik dat mijn eigen stad wat verbleekte op dat vlak.
Ik had de smaak te pakken en breidde er een tweede wandeling aanvast, wandeling 4: Duitse bezetting in WW I. Deze wandeling viel wat meer tegen. Niet door de route-aanwijzigingen maar omwille van het groot aantal wegenwerken die mijn weg bemoeilijkten, vooral aan Het Zuid (of is het De Zuid) ik vergeet altijd welk plein nu Antwerps en welk Gents is. Misschien had het ook te maken met de drukte die aantrof op de Korenmarkt, de Kouter, het Woodrow Wilsonplein en aan Sint-Jacobs. Niet alle wegen op de route waren zo druk en ik vond wel een pleintje om mijn lunchpakket op te eten.
Ik sloot de dag af met wandeling 6: Ledeberg, vol verhalen. Op zoek naar terug wat rust nam ik de tram tot aan Ledeberg. De route begon al bijna verkeerd toen op een plein een auto zonder kijken zich in achteruit zette op een parking. Ook al deed ik teken op de achterruit en kofferbak, de chauffeur deed er even over om te stoppen, ook al maakte ik een bocht rond de auto. Tot overmaat van ramp stapte de man uit en begon me uit te kafferen in het Turks omdat ik achter zijn auto liep. Naar mijn gevoel wat overbodig omdat hij daar al zeker 5 minuten stationair stond te draaien alvorens hij besloot te vertrekken. Ik negeerde het feit en na enkele meters had ik al terug de rust teruggevonden. De route toonde me een ander stuk Gent, met mooie pleinen en leuke woonwijken. Ik nam even de tijd in het Adolf Papeleupark om een hoofdstuk uit mijn e-boek te lezen.
Alles bij elkaar is het een erg geslaagde dag geweest. Natuurlijk was het spijtig dat ik de horeca-gelegenheden besproken in het boek niet kon testen, want ik ben er zeker van dat daar ook pareltjes tussen zaten.
Ik trok terug naar het station en tuurde geduldig naar buiten hoe Deinze, Tielt en Torhout aan me voorbijzoefden voor ik terug in Brugge op de bus kon stappen.