Tag: Duitsland

The Way Back

Deze morgen was het moeilijk opstaan. We waren immers aan onze laatste dag gekomen. Een dag waarop we enkel asfalt zouden zien. Voor ons lag een lange weg dwars door Tjechië, Duitsland om uiteindelijk nog een stukje België te doen.

Deze morgen was het moeilijk opstaan. We waren immers aan onze laatste dag gekomen. Een dag waarop we enkel asfalt zouden zien. Voor ons lag een lange weg dwars door Tjechië, Duitsland om uiteindelijk nog een stukje België te doen. Lees verder “The Way Back”

Een dag vol plezier

We stonden vroeg op, zo rond 8u, en de gastvrouw had intussen al ontbijt gemaakt. Het rook heerlijk naar verse koffie en er lagen dikke sneden volkorenbrood te wachten. Niet echt Silke’s favoriet.

Ik besloot om binnendoor te rijden en kwam na een 20 tal kilometers op een Route National op een kleinere weg terecht. Ik zag de Rijn steeds dichterbij komen en in Rhinau lag ze letterlijk voor onze voeten. Toen de GPS me vertelde dat ik richting water moest rijden, leek dat niet te kloppen. Tot ik op mijn stappen terugkeerde en een autoveer zag. Ik reed terug de toegangsweg op en reed de veer op. Silke wou op het dek kijken maar de auto’s stonden zo dicht op elkaar gepakt dat ik haar de toelating niet durfde geven. Ze kon niet geloven dat de grens tussen Duitsland de Rijn was. Aan de overkant van de rivier was dan ook amper een aanwezig te vinden, behalve het bord dat de kreis aanduidde. We waren nu in Kappel. De weg was landelijk tot we een dorpje bereikten die uitpuilde van de logies. We waren op de goede weg. Ik volgde de borden naar Rust en algauw kwam de gigantische parking in zicht.

Ik reed de parking op en toonde de QR code van mijn voorbetaald parkingticket aan de scanner. De slagboom ging open en ik zocht een plaatsje.

En We are GO!

Het heeft even op zich laten wachten maar uiteindelijk dan toch kunnen vertrekken.

Ik stap in mijn auto een stuk na 19u.

Om 19:28 check ik in in de Lunch-Garden, om de reis met een volle maag te beginnen. Na wat vragen en hervragen is het me gelukt om mijn verjaardagscadeau te verzilveren. Niet dat het veel uitmaakt op de prijs van een Vol-au-vent, maar elke euro heeft zijn waarde.

Na een klein halfuurtje was ik al op de A11, op weg naar Antwerpen.

Om 21:36 – toch handig zo’n tracker – nam ik de afrit naar Brecht, what’s in a name… De DATS24 ligt op mijn weg vandaar.
Omdat de benzineprijs enkel in stijgende lijn gaan tankte ik mijn auto vol voordat ik de grens met Nederland (duurste in de rij) zou bereiken.

Het eerste stuk Nederland verliep vlekkeloos. Snelwegen zover het oog reikt, maar dan … voorbij ’s Hertogenbosch liep die snelweg ten einde en reed ik op een provinciale weg. Niet het beste idee dacht ik dan. Zo’n 50 km acceleren en afremmen tot ik terug op de snelweg zat richting Arnhem, met stoplichten, wisselende snelheden en dergelijke.

Dan alsof het lot me tartte… deed mijn GPS app bizar. Ik had het plan om in Oldenzaal een pauze in te lassen, maar dan moet ik natuurlijjk wel weten waar ik zit en waarheen ik moet rijden en dat wou mijn GPS me niet langer vertellen. Mijn auto stond haaks op de kaart en dan is rechtdoor rijden wat lastig, ook schoof de kaart niet meer. Dat Slovaaks bedrijf eens een mailtje sturen!

Ik nam de afrit en toen ik overgeschakelde op het vertrouwde Waze, zag ik dat ik niet ver uit koers was geraakt. Ik was een paar kilometer voor de grens gestrand. Ik deed even een sanitaire stop en at een koekje en begon toen mijn intocht in Duitsland.

Via Osnabruck zag ik de wegwijzers naar Bremen en Hamburg.

Mijn benzinemeter liep terug en ik nam me voor om in een grootstad me in te slaan. Dus van de snelweg in Bremen.
Na wat zoekwerk reed ik om 2:58 de benzinepomp in en goot de Smurfenmobiel vol met de gele nectar.
Daarna reed ik een stuk verder en vond een rustig plekje om even mijn ogen te sluten voor een half uurtje.

Nu en dan vlamde een of andere gek voorbij. Maar dat waren er gelukkig niet al te veel. Ik deed mijn ogen terug open en kroop terug achter het stuur. Al snel was ik terug op de snelweg.

Om 4u30 doemde Hamburg op. Er waren werken rond de haven de passage verliep een stuk langzamer dan gepland.
De machtige havenkranen in het ochtendgloren brachten soelaas. Wat een zicht …
Daarna een tunnel en ik was aan de andere kant van de Elbe. Dan was het zicht al wat minder, al waren de werken wel voorbij en kon ik terug aan mijn gezapige gemiddelde van 110 kmh verder snorren.

Na de drukte van Hamburg achter me te laten kronkelde de weg door het Sleeswijk-Holsteinste landschap, “Das Echten Norden” zoals dat met grote borden is aangegeven.

Ik reed nog eenmaal van de snelweg in Duitsland. Net voor de grens in Flensburg haalde ik wat extra benzine en een koffie. Een of andere lifter vroeg of hij mee kon. Dat kan niet, daarna vroeg hij het opnieuw toen ik mijn koffie dronk. Schijnbaar was hij niet zo helder meer van geest of gewoon radeloos.