We zijn er bijna … maar nog niet helemaal…

Op dit ogenblik sta ik op een parking iets te westen van Dijon. Nog een paar uren en ik ben op mijn bestemming. Spijtig dat die trein zo vroeg vertrok vanuit Tourcoing. 5u is toch geen uur, he! De trein reed vandaag! en dat zou 5 uur hebben geduurd. Nu ga ik mijn tiende uur … Lees verder “We zijn er bijna … maar nog niet helemaal…”

Op dit ogenblik sta ik op een parking iets te westen van Dijon.

Nog een paar uren en ik ben op mijn bestemming.

Spijtig dat die trein zo vroeg vertrok vanuit Tourcoing. 5u is toch geen uur, he! De trein reed vandaag! en dat zou 5 uur hebben geduurd. Nu ga ik mijn tiende uur in. (En heb geluk met de aansluiting).

Helaas heb ik mijn “coupé” moeten delen. Ik kan dus moeilijker aan mijn spullen. Goh… ik mag niet klagen voor die prijs. Wifi en 3 films (version français)

Zoals steeds heb ik mijn gastvrouw op de hoogte gebracht van mijn vorderingen. Al beperk ik het meestal tot een SMSje in de stad van aankomst.

Een warme ontvangst

Uiteindelijk was het na 22u toen de bus eindelijk Lyon station binnenreed. Ik had intussen mijn gastvrouw op de hoogte gebracht van mijn laattijdige aankomst. Ze stelde voor om me te komen halen, omdat de bussen na een bepaald uur minder talrijk reden. Ik stemde daarmee in, dan hoefde ik ook niet te zoeken naar … Lees verder “Een warme ontvangst”

Uiteindelijk was het na 22u toen de bus eindelijk Lyon station binnenreed.

Ik had intussen mijn gastvrouw op de hoogte gebracht van mijn laattijdige aankomst. Ze stelde voor om me te komen halen, omdat de bussen na een bepaald uur minder talrijk reden. Ik stemde daarmee in, dan hoefde ik ook niet te zoeken naar het adres.

Na wat zoeken naar een uitgang stuurde ik een SMS waarin ik mezelf beschreef, zij had intussen hetzelfde gedaan.

Na een tijdje wachten vonden we mekaar.

Ik zette mijn bagage in de auto en reed een tiental minuutjes door nachtelijk Lyon.

Ik werd begroet door Chipette, een angstige kat (wat wil je als je een deel van je leven van verwaarlozing hebt gekend), en Nougat, een iets gezettere kat die heel graag vriendjes wou worden… of wou ze eens zien wat in mijn bord lag?

Ik zette mijn bagage in de kamer en gaf mijn doosje pralines af.

Bij aankomst warmde ze soep voor mij. Een beetje beschaamd zei ze dat het uit blik kwam. Daar was ik al heel blij mee.

Bij de soep kreeg ik een potje linzen. En uiteraard een aperitiefje van crème met roze wijn.

We sloten af zoals een Fransman het betaamd met een stukje kaas en een sneetje brood.

Intussen proefde ze van de chocolade, die ze overheerlijk vond.

Daarna toonde ze me de badkamer en het toilet.

Ik maakte me klaar en ging toen slapen. Het was best het dagje wel.

Een dag in Lyon

Toen Chipie en Nougat van zich lieten horen, stond ik ook op. Ik nam een douche en kleedde me aan. Intussen had Josette het ontbijt al klaargezet: een grote kom koffie, wat sneedjes brood en een kommetje zelfgemaakte confituur. Voor ik de stad introk gaf ze me een sleutel mee en legde uit waarvoor alles … Lees verder “Een dag in Lyon”

Toen Chipie en Nougat van zich lieten horen, stond ik ook op.

Ik nam een douche en kleedde me aan. Intussen had Josette het ontbijt al klaargezet: een grote kom koffie, wat sneedjes brood en een kommetje zelfgemaakte confituur.

Voor ik de stad introk gaf ze me een sleutel mee en legde uit waarvoor alles diende: de poort, de voordeur en het appartement.

Ik vertrok en ontdekte Lyon.

’s Avonds moest ik uiteraard die heuvel weer op en mijn GPS stuurde me door de smalste en meest stijle paden.

Gevolg was dat ik eerst een douche nam en wat uitruste.

Een uur later stuurde ik haar berichtje en kwam wat later thuis.

Ze maakte wat eten. Maar eerst een aperitiefje… Met een glaasje wijn gaat alles toch een stuk vlotter.

We sloten af met een stukje kaas en een paar sneedjes brood.

We keken nog wat naar de télé.

Ik had voor de volgende dag een ticket willen boeken voor een dagje Grenoble. Ik kwam online uit op €18 heen/terug. Helaas had ik mijn prepaid kaart niet genoeg bijgevuld en was ik ook mijn kaartlezer vergeten. Dus kon ik niet betalen.

Dan maar aan de chauffeur betalen. Zorgen voor morgen…

Een duur reisje

Vandaag stond ik op met het plan om Grenoble te verkennen. Maar eerst met de bus er raken. Na het ontbijt liep ik mdee met Josette naar Perrache. Het begin ging vlot, maar dan kwam die Montée. Die nu dus behoorlijk stijl afdaalde. In Vieux-Lyon liep ik rechtdoor zo het station binnen. Ik was wat … Lees verder “Een duur reisje”

Vandaag stond ik op met het plan om Grenoble te verkennen.

Maar eerst met de bus er raken.

Na het ontbijt liep ik mdee met Josette naar Perrache. Het begin ging vlot, maar dan kwam die Montée. Die nu dus behoorlijk stijl afdaalde.

In Vieux-Lyon liep ik rechtdoor zo het station binnen.

Ik was wat vroeg, maar dat gaf me de tijd om een ticket te bemachtigen.

Een bus naar Dijon stond wat te wachtte en ik stelde hem de vraag of ik tickets kon boeken aan de chauffeur zelf. “Ja dat kon, wat duurder en enkel met baar geld”. Ok, het zou me dus vandaag lukken.

Na een dik half uur later kwam de bus voor Grenoble aan. Ik wachtte mijn beurt af en vroeg toen om een ticket heen/terug te kopen. De chauffeur waarschuwde me dat hij geen wisselgeld had. Uiteindelijk kwam hij uit op €23. Ik had gelukkig net genoeg geld op zak en kon perfect passen. Ik kreeg een ticket met een QR-code.

En weg was ik naar het zuiden.

Bij het terugkeren toonde ik het ticket aan de chauffeur en hij kon het niet valideren. Tenslotte vroeg hij waar ik het gekocht had. Toen ik vertelde dat ik het had van de chauffeur, begreep hij de situatie.

€23 is de normale prijs van een enkele rit. Dus moest ik nogmaals €23 ophoesten om thuis te raken.

Hij vroeg me waarom ik in Lyon niet mijn ticket in de winkel had gekocht aan internetprijs. Was die er dan?

De volgende dagen heb ik gezocht en uiteindelijk gevonden.

Maar toen hoefde het niet meer.

Bij thuiskomst was er een hartelijke ontvangst met een glaasje wijn en een lekkere maaltijd.

Blijven liggen

Ik had het gisteren nogal laat gemaakt en daardoor bleef ik wat langer liggen. Ik heb dan maar een dagje Lyon ingelast. Ik ben vandaag het park Tête d’Or verkend. Intussen heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om 10 tickets te kopen voor het openbaar vervoer in Lyon. Het was er het weer voor. … Lees verder “Blijven liggen”

Ik had het gisteren nogal laat gemaakt en daardoor bleef ik wat langer liggen.

Ik heb dan maar een dagje Lyon ingelast. Ik ben vandaag het park Tête d’Or verkend.

Intussen heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om 10 tickets te kopen voor het openbaar vervoer in Lyon.

Het was er het weer voor.

Misschien iets te veel zon… Die avond heb ik mijn gezicht gevoeld.

Voor morgen had ik mijn zinnen gezet op Annecy.

Josette vertelde me dat Genève er niet ver van lag. Maar ik wou er een aparte dag van maken. Maandag bijvoorbeeld.

Een lange dag

Mijn plan was op een namiddag Annecy te bezoeken. In de bus naar Annecy dacht ik meer en meer wat mijn gastvrouw me vertelde. De weg naar Genève viel een groot stuk samen met Annecy. Dus keek ik online of er een mogelijkheid was om er een stuk aan te breien. En ja hoor. Ik … Lees verder “Een lange dag”

Mijn plan was op een namiddag Annecy te bezoeken.

In de bus naar Annecy dacht ik meer en meer wat mijn gastvrouw me vertelde.

De weg naar Genève viel een groot stuk samen met Annecy.

Dus keek ik online of er een mogelijkheid was om er een stuk aan te breien.

En ja hoor. Ik zou aankomen in Annecy om 12u en om 14u was er een bus die vandaaruit vertrok naar Zwitserland.

Het proberen waard. De bus terug was pas om 20u. Dus het zou een stuk later worden dan de gebruikelijke thuiskomst om 18u-19u.

Ik stuurde een berichtje dat ik een stuk later zou thuis zijn en al zal gegeten hebben.

Toen ik in het terugkeren aan de Franse-Zwitserse grens was, stuurde ik een berichtje dat ik op de weg terug was.

Om 21u kreeg ik een berichtje van Josette of ze me niet moest komen halen omdat het aantal bussen bij aankomst een stuk minder zou zijn. Intussen had ik al de app geraadpleegd om te weten welke bussen er rond 22u zouden zijn.

Ik antwoordde dat ik thuis zou raken.

En inderdaad.

Dagje Clermont en Ferrand

Omdat ik al naar Genève was geweest zaterdag had ik vandaag nog een dag over. Dus dacht ik waarom eens niet naar het westen. Dus, bus geboekt naar Clermont-Ferrand. De beide steden bleken kleiner dan ik me had voorgesteld. Maar ik kreeg mijn tijd goed ingevuld.

Omdat ik al naar Genève was geweest zaterdag had ik vandaag nog een dag over.

Dus dacht ik waarom eens niet naar het westen.

Dus, bus geboekt naar Clermont-Ferrand.

De beide steden bleken kleiner dan ik me had voorgesteld.

Maar ik kreeg mijn tijd goed ingevuld.

De heenrit

Ik had afgesproken om mijn nichtje op te halen om 10u in Eeklo.
Daar aangekomen wou ze eerst haar vervroegd verjaardagscadeau testen: de Polaroid camera. Na enkele pogingen in de tuin kwamen we tot een goed resultaat.

We vertrokken na 11u. Maar eerst sloegen we proviand in bij de Delhaize. Het plan om de reis te breken in de IKEA van Arlon werd meer en meer onwaarschijnlijk.
We zijn gestopt … in de IKEA van Gent. Na de typische Zweedse balletjes en een softijsje reed ik verder … onder een loden zon.

Omdat het Atomium op de weg lag, maakte ik een korte omweg. Daar bekeken we het aluminium bouwwerk van alle kanten en smulden we van de Fair Trade chocolade.

Na een adempauze op een parking voorbij Namen. Het plan was om geen de tolwegen te vermijden maar ik was slecht voorbereid… De GPS die ik gebruikte kan niet meerdere kaarten tegelijk tonen en dus moest ik een traject binnen de landsgrenzen plannen. Probeer maar eens als je door België, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk wilt navigeren. Op de koop toe had de kaart van Duitsland de verkeerde bestandsnaam en kwam dan ook niet op mijn GPS. Na wat prutsen met mijn tablet in de felle zon was de kaart hernoemd.

Toen we goed op weg waren naar Luxemburg vroeg mijn nicht zich af hoe ze best haar foto’s die ze had gemaakt van het Atomium kon bewaren. Droog en donker gaf ik haar als advies. Dus moesten we een etuitje halen. Ze keek op haar smartphone waar de dichtstbijzijnde winkels zijn. Ze kon me overtuigen om af te rijden in Wellin, vandaar was het 2 km rijden naar een Action. Valt mee dacht ik. Daar aangekomen zochten we de winkel af en na een goed halfuur zoeken waren we terug op weg.

Ik passeerde de IKEA van Arlon en nu wist ik dat we bijna in Luxemburg zouden zijn. Ik wees Silke op de landsgrens maar aan 120 km/h is het moeilijk om het bord te fotograferen. De GPS gaf al snel geen kaart meer en ik had geen zin om te stoppen om de kaart te vervangen … ik vind het wel dacht ik…

Ik wist van mijn voorbereiding dat ik richting Saarbrücken moest rijden, maar eenmaal aan de Duitse grens… zag ik nergens borden naar Saarbrücken. Ik raakte meer en meer in de war en het werd ook steeds later, het was intussen al bijna 18u.
Ik draaide mijn kar aan Trierweiler en zette mijn smartphone aan het werk. Ik reed de 30 km terug naar Luxemburg stad waar ik kon afslaan naar de tolweg van Metz. Voor ik Frans grondgebied inreed stopte ik nog aan een tankstation om toch iets uit te sparen.

Al snel zag ik de tolkantoren en nam een ticketje. Nu verliep de rit goed en al gauw was ik aan Metz. Soepel vond ik de weg naar Straatsburg en daar was het opnieuw een tolticketje nemen. De weg naar de Vogezen begon meer en meer bochtig te worden en ook de hoogteverschillen werden steeds groter, op de koop toe waren over lange stukken verbeteringswerken aan de gang waardoor ik op één rijstrook moest rijden. En toen ging mijn telefoon af, ik zag dat het een Frans nummer was, dus wist ik dat mijn host mij probeerde te contacteren. Ik had geen zin om nog meer tijd te verliezen en besloot iets terug te sturen als ik van de snelweg was.

Ik telde de kilometers naar Strasbourg af en was eindelijk van de snelweg. Ik stopte even langs de kant van de weg om een berichtje te sturen dat ik er bijna was.
Het was echter nog een halfuurtje voor ik het dorp Lipsheim binnenreed. Vandaar was het in een woonwijk de ganse tijd links en rechts indraaien. Tot uiteindelijk … rond 22u … we voor een huis parkeerden. Ik stapte uit om te kijken of ik juist was en een vrouw kwam me tegemoet.

Ze was blij om mij te zien. We zetten al de bagage binnen en ze toonde ons de kamers. Daarna zette de gastvrouw ons voor de Tv terwijl ze in de keuken nog snel iets maakte om onze hongerige magen te vullen.

Na een halfuurtje was de quiche klaar en Silke smulde van de lokale specialiteit. Ze kon er niet genoeg van krijgen. Nadat ze voldaan was ging ze naar haar kamer om te slapen. Ik praatte nog wat met de gastvrouw maar maakte het ook niet te laat omdat ik morgen een drukke dag voor de boeg had.

Een dag vol plezier

We stonden vroeg op, zo rond 8u, en de gastvrouw had intussen al ontbijt gemaakt. Het rook heerlijk naar verse koffie en er lagen dikke sneden volkorenbrood te wachten. Niet echt Silke’s favoriet.

Ik besloot om binnendoor te rijden en kwam na een 20 tal kilometers op een Route National op een kleinere weg terecht. Ik zag de Rijn steeds dichterbij komen en in Rhinau lag ze letterlijk voor onze voeten. Toen de GPS me vertelde dat ik richting water moest rijden, leek dat niet te kloppen. Tot ik op mijn stappen terugkeerde en een autoveer zag. Ik reed terug de toegangsweg op en reed de veer op. Silke wou op het dek kijken maar de auto’s stonden zo dicht op elkaar gepakt dat ik haar de toelating niet durfde geven. Ze kon niet geloven dat de grens tussen Duitsland de Rijn was. Aan de overkant van de rivier was dan ook amper een aanwezig te vinden, behalve het bord dat de kreis aanduidde. We waren nu in Kappel. De weg was landelijk tot we een dorpje bereikten die uitpuilde van de logies. We waren op de goede weg. Ik volgde de borden naar Rust en algauw kwam de gigantische parking in zicht.

Ik reed de parking op en toonde de QR code van mijn voorbetaald parkingticket aan de scanner. De slagboom ging open en ik zocht een plaatsje.